VisitScotland trof met Nicola Holland, een reisblogger en actief lid van onze iKnow Community. Ze reisde een tijdje terug vanuit Edinburgh langs de oostkust van Fife en Lothian om al hun kleine eilanden te ontdekken.
Schotland heeft meer dan 780 eilanden, waarvan de populairste (Mull, Arran, Shetland en Orkney) voor de west- en noordkust liggen. De eilanden voor de oostkust van Schotland worden echter minder vaak in het zonnetje gezet, terwijl ze toch al eeuwenlang een belangrijke rol voor Schotland hebben gespeeld.
Nicola bezocht de eilanden in de Forth, een estuarium aan de Noordzee dat het koninkrijk Fife van Edinburgh en Lothian scheidt. Ze ondernam haar eerste van drie boottochten met Edinburgh Boat Charters naar de eilanden Inchgarvie, Inchmickery en Inchcolm. Dit is Nicola’s verhaal:
Inchgarvie, Inchmickery & Inchcolm
Forth Rail Bridge and Inchgarvie © Nicola Holland
Na het verlaten van de mooie jachthaven van Port Edgar in South Queensferry op een luxueuze catamaran, zeilden we langzaam onder de burggen over de Forth naar ons eerste eiland, Inchgarvie. Dit eilandje, direct onder de Forth Rail Bridge, is altijd van strategisch belang geweest.
Koning Jacobus IV en heer Johannes Dundas bouwden het eerste fort op het eiland om piraten af te weren. Koningsgezinden bouwden verdere verdedigingswerken tijdens de campagnes van Oliver Cromwell in Schotland, er werden kustbatterijen tijdens de napoleontische oorlogen aangelegd én het eiland diende als munitiedepot tijdens beide Wereldoorlogen.
Het deed in het verleden ook dienst als een gevangenis en kamp voor mensen die van de pest aan het herstellen waren. Een kleurrijke geschiedenis zeg maar. Vanwege de unieke brug is het ook nog eens een uitermate fotogenieke plek.
Hierop reisden we naar het klein eiland Inchmickery dat evenals Inchgarvie van veraf op een oorlogsschip lijkt. Het is tegenwoorig een RSPB-natuurreservaat, maar er staan nog een aantal verdedigingswerken uit beide wereldoorlogen overeind. In het zonnetje, omgeven door het schitterend water, is het haast niet voor te stellen dat deze eilanden de kust van zo’n beetje tegen iedereen, van Vikingen tot Oliver Cromwell, hebben beschermd.
Het prachtig eiland Inchcolm, dat vaak het “Iona van het oosten” wordt genoemd, was het derde eiland van de dag. Hoewel we zelf geen voet op het eiland konden zetten, was het wel mooi om de Augustijner abdij, een prachtvoorbeeld van Schotse middeleeuwse architectuur, te kunnen bewonderen. Het wordt beheerd door Historic Scotland en is voor het publiek geopend. Je kunt dus helemaal naar de top van het eiland klimmen en van een fantastisch uitzicht genieten. Er zijn ook een bezoekerscentrum, souvenirwinkel en twee kleine stranden en andere open plekken om te ontspannen.
We hadden een fantastisch dagje uit met Edinburgh Boat Charters. Kapitein Colin liet mijn dochter zien hoe je een catamaran bestuurt en liet haar zelfs de boot onder de bruggen door sturen. We werden ook lekker met veel koekjes, thee en muziek verwend. Het was een alternatieve, maar erg chique manier om de eilanden in de Forth te zien.
The Lamb, Craigleith, and the Bass Rock
Bass Rock © Nicola Holland
Mijn dochter en ik gingen het weekend erop naar het Seabird Centre in North Berwick om met een speedboot foto’s van de eilanden in de Buiten-Forth (The Lamb, Craigleith en de Bass Rock) te nemen. In stijlvolle watervaste kleding die je in het pikkedonker nog kunt zien, zaten we op de zadelachtige stoelen van de speedboot op weg naar het eerste eiland, The Lamb.
Het eiland staat bekend om zijn grote kolonie zeevogels, maar is tegenwoordig wellicht beter bekend als Uri’s eiland. De tv-persoonlijkheid en lepelbuiger Uri Geller kocht het eiland in 2009 voor £30,000, omdat hij dacht dat er een Egyptische schat op het eiland was begraven, namelijk goud en edelstenen van prinses Scota (naar verluidt de zus van Toetanchamon). Geller bracht een dag en nacht op het eiland door en beschreef het als verraderlijk maar mystiek. Hij zwoer om terug te komen om de schat te vinden. We hebben hem nooit meer gezien.
Craigleith, iets verderop voor de kust bij North Berwick, had ooit een enorme kolonie papegaaiduikers (28.000 koppels!) totdat de rots plots door grootbloemige lavatera wordt overwoekerd. De planten groeiden tot wel drie meter hoog en bedekten alle nestkuilen, waardoor het eiland onbewoonbaar werd. Het Seabird Centre startte hierop gelukkig met de actie SOS Puffin, waarbij vrijwilligers na vijf jaar hard werk Craigleith weer plantvrij hebben gemaakt en de zeevogels inmiddels weer terug op de vulkanische rots zitten. Craigleigh is trouwens ongeveer even oud als de vulkanische pluggen Castle Rock en Arthur’s seat in Edinburgh.
De vuurtoren op May © Nicola Holland
De beroemde Bass Rock verwelkomde ons met een extreem luid vogelgezang en een ereduik van duizenden jan-van-genten, alken en zeekoeten. Terwijl de boot op het eiland afracete, begonnen de passagiers zich te vergapen. De 107 m hoge klif doemde voor ons op en we zagen dat de zijkant ervan met meer dan 150.000 jan-van-genten was bedekt. Het geluid was oorverdovend! De Bass Rock wordt door David Attenbourgh als een van de 12 faunawonderen ter wereld genoemd. Chris Packham beschrijft het als het meest enververend gevleugeld spektakel van het Verenigd Koninkrijk. En dat klopt!
Terwijl we langzaam rondom het eiland vaarden, zagen we eerst duistere en spectaculair uitziende grotten en vervolgens een vuurtoren die door David Stevenson, een telg van de beroemde familie Stevenson, is gebouwd. Verderop, op het vrij vlak westelijk deel van het eiland staan de ruïnes van een oude kapel en gevangenis.
Het eiland maakt deel van een speciaal beschermingsgebied uit, waar ook andere eilanden in het estuarium toe behoren. Het is ook een plek van bijzonder wetenschappelijk belang vanwege de kolonie jan-van-genten. Echt bijzonder!
Na onze snelle terugreis naar de prachtige haven, genoten we van het uitstekend Scottish Seabird Centre, met zijn live webcams van een aantal van de eilanden (voor de landrotten).
Het Eiland May
Anstruther Pleasure Cruises, haven van Anstruther © Nicola Holland
Onze laatste boottocht (van Anstruther Pleasure Cruises) vertrok vanuit Anstruther in het koninkrijk Fife. Onze bestemming was waarschijnlijk de populairste in dit blog, het eiland May. De boottocht is ontspannen en verkwikkend, met name in mei en juni wanneer de kolonie papegaaiduikers op z’n grootst is. Het adembenemend, aangenaam en rustgevend eiland heeft een aantal bewegwijzerde wandelpaden waardoor je eindeloos lang van het eiland kunt genieten.
De paden brachten ons langs een paar echt mooie uitkijkpunten boven op de steile kliffen aan het zuidwesten van het eiland. Onder ons zagen we een aantal brandingspilaren en grotten liggen. De glooiende helling aan het noordoosten gaf onze boot een plek om voor anker te gaan en de zeehonden een plek om te zonnebaden. Het nieuw bezoekerscentrum bood ons daarnaast een inkijkje over de geschiedenis van het eiland en over welke dieren je er allemaal kunt aantreffen.
Het eiland is ook een belangrijk onderzoeksgebied voor vogels. Vrijwilligers brengen weken op het eiland door om de trekvogels, waaronder de papegaaiduikers, te bestuderen. We liepen leuk in twee uur over het eiland en genoten met name van het kijken naar de papegaaiduikers.
We hopen dat je van deze leuke boottochtjes hebt genoten en deze eilanden nu ook zelf wilt bezoeken. Ben je als eens naar een van de Schotse eilanden geweest? Laat het ons weten in de iKnow Community?
Opmerkingen